"Wszyscy mamy swoje mitologie prywatne. Odkrywam miejsca i wydarzenia, które ukształtowały moją wrażliwość. [...] Kino powinno uświadamiać to, co podświadome" - mówi Guy Maddin.
I tworzy film, który staje się paradokumentalną bramą do świata jego dzieciństwa. Rodzinne miasto widziane oczami dziecka i nastolatka, podróż sentymentalna po nieczynnym już kąpielisku, domu towarowym, stadionie. Tragikomiczne wspomnienia, niektóre będące tworem wyobraźni, ale świetnie wpasowujące się w oniryczny nastrój filmu. 80 minut w półśnie.
Każdy z nas ma taki film w głowie. Maddin pomaga to sobie uświadomić.
My Winnipeg, Kanada 2007
