Podczas ulewy, która przeszła wczoraj nad Krakowem, akurat jechałam rowerem z ul. Lubicz do Galerii Kazimierz.Nie miałam ze sobą żadnego sprzętu przeciwdeszczowego, więc podczas pierwszych 100 metrów jazdy stałam się mimowolnie Miss Mokrego Podkoszulka... a właściwie Miss Mokrego Wszystkiego.
Każdy normalny człowiek przy takim oberwaniu chmury odpuściłby i przeczekał w jakiejś bramie, ale spieszyłam się do kina, gdzie czekał On z kupionymi już biletami.
Jechałam zatem i wylądowałam na światłach pod Halą Targową. Oprócz mnie na skrzyżowaniu nie było żywej duszy, a ja pomyślałam, że lepiej skręcić na chodnik i dojechać trochę dalej, żeby stamtąd gładko i prosto trafić do centrum handlowego. I tak zrobiłam. Kiedy ten kawałek dalej przepuszczałam jakieś niedobitki samochodów, przemoknięta do suchej nitki, jeden z nich (ot, wdzięczność!) ochlapał mnie ciepłą fontanną wody z kałuży. Roześmiałam się tylko, bo co miałam robić, płakać? Już bardziej mokra być nie mogłam.
Ale wtedy jak spod ziemi wyrosło przede mną dwóch mundurowych. Darujcie, nie widziałam, czy to policja, czy straż miejska, a może ochroniarze z Lidla. Deszcz zalewał mi okulary. Oni oczywiście mieli parasole (WTF?).
- Przejechała pani na czerwonym świetle! - wytknął jeden oskarżycielsko.
- I jechała pani po chodniku! - dodał drugi.
Osłupiałam. W promieniu kilkudziesięciu metrów poza nami nie było żadnego ssaka, naczelnego czy nie. Nie było również pojazdów. Były światła, które trudno dostrzec, jeśli widoczność jest ograniczona przez ścianę wody (zresztą nie przejechałam na czerwonym, tylko niejako obok czerwonego, z jezdni zjeżdżając na chodnik, wcześniej sygnalizując skręt). Był również absolutnie pusty chodnik jako przedłużenie drogi rowerowej. I w takiej sytuacji stworzyłam niby jakieś zagrożenie? Śmiechu warte, więc roześmiałam się tylko.
- No więc mogą mi panowie... wypisać mandat - parsknęłam i ruszyłam przez kałuże. Nie próbowali mnie zatrzymać. Może nie mieli wodoodpornych mandatowników?
Osłupiałam. W promieniu kilkudziesięciu metrów poza nami nie było żadnego ssaka, naczelnego czy nie. Nie było również pojazdów. Były światła, które trudno dostrzec, jeśli widoczność jest ograniczona przez ścianę wody (zresztą nie przejechałam na czerwonym, tylko niejako obok czerwonego, z jezdni zjeżdżając na chodnik, wcześniej sygnalizując skręt). Był również absolutnie pusty chodnik jako przedłużenie drogi rowerowej. I w takiej sytuacji stworzyłam niby jakieś zagrożenie? Śmiechu warte, więc roześmiałam się tylko.
- No więc mogą mi panowie... wypisać mandat - parsknęłam i ruszyłam przez kałuże. Nie próbowali mnie zatrzymać. Może nie mieli wodoodpornych mandatowników?
